Dag 16: verlangens
Vandaag weer een gewone dag in de Ashram, ik bedenk me dat het in Nederland Tweede Paasdag is en een vrije dag, maar daar zijn we hier eigenlijk helemaal niet mee bezig. Ik probeer tijdens de ochtendmeditatie mijn nieuwe meditatiestoel die ik gisteren in Rishikesh heb gekocht. Het is een soort klapstoeltje zonder poten waarop je in kleermakerszit kunt zitten en dan toch ondersteuning hebt bij je rug. Ik ben nog steeds aan het zoeken naar de ideale houding om in te mediteren en dit leek me wel een geschikte oplossing. Tijdens de meditatie heb ik minder last van mijn benen en heupen door de ondersteuning die het stoeltje geeft bij mijn rug. Toch merk ik dat dit ook niet voldoende is om goed rechtop te zitten. Ik bespreek het met Lea, één van de docenten. De filosofie hier is dat je hoofd, nek en rug in een rechte lijn moeten zijn en dat kan eigenlijk alleen als je op de grond zit en een goede ondersteuning hebt bij je heupen. Als de rug, nek en lijn recht zijn is er een doorstroming in de Sushumna, het middenkanaal waar de chakra’s liggen en kom je gemakkelijker in meditatie. Daar ben ik me zeker van bewust en ik heb ook gemerkt dat dit zo is. De volgende sessie zal ik proberen om het stoeltje te gebruiken met een kussen of deken onder mijn heupen en kijken of dat gaat werken. We zijn weer aan de beurt voor Karma Yoga dat hier een dagelijks terugkerend ritueel is. Vorig jaar was het maar één keer per week en was het hier en daar echt niet zo schoon, maar nu wordt de keuken bijvoorbeeld elke dag gedaan. Ik krijg de taak van het afwassen van de borden, na het eten doet iedereen dat zelf maar het wordt nu nog een keertje extra nagekeken. Geen probleem om met deze warmte lekker met water bezig te zijn en ondertussen babbel ik wat met de andere gasten. Er is een Franse dame die Asthanga yoga lessen geeft in de buurt van Parijs. Ze is hier met een Indiase vriend waarmee ze altijd reist. Ze vertelt dat ze hier meer over Hatha yoga en meditatie wil leren om dat te kunnen toepassen in haar lessen. Er is ook een meisje uit Noorwegen en een Amerikaanse vrou, Melanie, zij is heel beleefd en aardig en we praten onder het afwassen over relaties en kinderen. Ze vertelt dat ze niet getrouwd is en ook geen kinderen heeft en dat ze ons zo’n leuk stel vindt. Zelf ziet ze er uit als happy single en dat beaamt ze ook.
We volgen de verdiepingsles bij Swami Prayag Giri en dat gaat over Tantra Yoga. Zoals zij erover vertelt krijg ik er een heel ander beeld bij dan wat je meestal over Tantra krijgt. Ze zegt dat de Tantra literatuur één van de oudste geschriften IS, naast de Veda’s. Shiva is de Guru van Tantra en Veda. Het gaat in Tantra over het non dualisme: er is maar één spirituele geest. Ze benoemt de stappen van het achtvoudig pad en ook deze hebben een relatie met de Tantra. Het is opnieuw een boeiende les, waarbij ze de teksten eerst reciteert in het Sanskriet, waarbij wij het proberen na te zeggen en daarna de uitleg geeft. Het is lunchtijd en daarna tijd voor rust en ontspanning.
Na de hathayogales en de meditatie is het tijd voor het eten. We besluiten om na het eten nog een keer naar Rishikesh te gaan. Gisteren zijn we in een muziekwinkel geweest en daar verkochten ze Indiase harmoniums. Ik overweeg om er één te kopen om het mantra zingen te kunnen begeleiden. Ze zijn hier een stuk goedkoper dan in Nederland, het zal alleen wel een probleem worden om het in Nederland te kunnen krijgen. We nemen een tuk-tuk naar Rishikesh en daarna een volgende naar Laksman Jhula, bij de brug. Het is altijd een spelletje van afdingen om niet teveel te betalen voor de ritjes. Ik ben er niet zo goed in maar Arjen loopt gewoon weg als ze teveel vragen en meestal komt er daarna een andere chauffeur die het voor minder roepies wil doen. We krijgen in de winkel een demonstratie van de verschillende harmoniums. De man in de winkel lijkt niet echt geïnteresseerd om ons te helpen en eigenlijk vind ik dat ook niet zo vreemd. Het is hier een echt Yoga Mekka en er lopen verschillende hippie types in en uit die overal aanzitten en heel brutaal zijn. Het was me gisteren ook al opgevallen dat de sfeer hier heel anders is dan in de buurt van onze Ashram. Op elke hoek zit hier een yogaschool of Ashram en het publiek bestaat voornamelijk uit Yoga toeristen die een heel andere uitstraling hebben dan de ingetogen mensen bij de Swami Rama Ashram. Het is allemaal erg commercieel, schreeuwerig en overdreven en ik ben blij als we weer uit het centrum zijn in de buurt van de markt van Rishikesh. Ik besluit om het harmonium niet te kopen, het is niet het goede moment en ik weet ook niet zeker of ik het veel ga gebruiken. We kopen nog wat zoetigheid bij een winkeltje, daar had ik heel veel zin in. Het gaat tijdens de yogafilosofie vaak over het loskomen van verlangens. Die belemmeren je spirituele ontwikkeling en je meditatie. Ik merk dat er na het winkelen steeds meer verlangens komen van dingen die ik denk nodig te hebben. Dat is hoe het werkt zegt Swami Rama: je hebt een verlangen en daaruit ontstaat het volgende en zo blijf je gebonden aan je samskara’s (je gewoontepatronen). De zoete hapjes smaken lekker, het verlangen naar zoet is in ieder geval weer even gestild. Na veel moeite en afdingen bij verschillende tuk-tuk chauffeurs vinden we er uiteindelijk toch eentje die ons voor een redelijk bedrag weer terug wil brengen naar de Ashram. Nu proberen om al die indrukken weer achter ons te laten.